Конкурентската клаузула како институт постои како во домашното, така и во законодавствата на повеќе земји. Оваа клаузула во нашето законодавство е регулирана во Законот за работни односи. Согласно овој закон предвидена е можност за ставање на конкурентска клаузула во договорите за вработување на работниците како договорна забрана за конкурентско дејствување. Согласно одредбите на законот, ако работникот при своето работење или во врска со работата се здобива со технички, производни или деловни знаења и деловни врски, може во договорот за вработување, работникот и работодавачот, да договорат забрана за вршење на конкурентско дејствување по престанувањето на работниот однос (конкурентска клаузула).
Траењето на конкурентската клаузула може да се договори најдолго за период од две години по престанувањето на договорот за вработување и тоа само во случаите кога на работникот му престанува договорот за вработување по негова волја или вина.
Она што е специфично за конкурентската клаузула е дека мора да биде изразена во писмена форма, во спротивно се смета дека воопшто не е договорена.
Со оглед на фактот дека за времетраењето на оваа клаузула работникот поради почитување на конкурентската клаузула е спречен во остварување на заработка, законот предвидел законска обврска за работодавачот за исплата на соодветен надомест. Имено, согласно одредбите на законот, ако почитувањето на конкурентската клаузула, му оневозможи соодветна заработка на работникот, работодавачот е должен за сето време на почитувањето на забраната да му исплатува паричен надоместок на работникот.
Паричниот надоместок за почитување на конкурентската забрана мора да се определи со договорот за вработување и месечно може да изнесува најмалку половина од просечната плата на работникот во последните три месеца пред престанувањето на договорот за вработување.
За разлика од нашето законодавство, во Соединетите американски држави во тек е измена на начинот на договарање на конкурентската клаузула. Овој месец Сенатот на државата Њујорк, а потоа и Собранието донесоа закон со кој се забрануваат одредби во договорите за вработување кои ограничуваат каде работникот може да работи по завршувањето на работниот однос. Според предложениот закон, договор за неконкурентност се дефинира како „секој договор, или клаузула содржана во кој било договор, помеѓу работодавач и опфатено лице што забранува или ограничува такво опфатено лице да добие вработување, по склучувањето на работниот однос со работодавачот. вклучени како страна во договорот“. Предложената легислатива ќе им забрани на работодавците да бараат, или прифаќаат договори за неконкурентност со кое било „покриено лице“ без оглед на нивната позиција и/или плата. Нацрт-законот нема да забранува договори за вработување кои ги ограничуваат „покриените поединци“ да откриваат деловни тајни или доверливи информации или да бараат клиенти на работодавачот, сè додека договорот „на друг начин не ја ограничува конкуренцијата што го прекршува овој дел“.