Бугарската комисија за заштита на конкуренцијата (КЗК) во Одлуката 1132/31.10.2024 година во која се вклучени Валтопиа АД (Walltopia AD) и Инвентикс ООД (Inventix OOD)неодамна повторно го даде своето толкување за дефиницијата за „заведувачко рекламирање“.
Клучните поенти од оваа одлука се:
- Информациите за историјата на трговецот и производите понудени на пазарот како што се прикажани на неговата корпоративна веб-страница не може да се сметаат за реклама;
- Клучниот фактор за одредување дали рекламата е присутна, е дали комуникацијата ги истакнува некои својства или предности на производите или услугите што ги нуди трговецот. Ако пораката само го воведува трговецот и ги наведува производите или услугите испорачани/испорачани од трговецот, веројатноста таа да биде класифицирана како реклама е помала;
- Од друга страна, ако објавата специфицира одредени карактеристики или предности на самиот трговец или на неговите производи или услуги, со што го привлекува вниманието на потенцијалните клиенти, ризикот да се смета за реклама значително се зголемува.
Главното тврдење на Валтопиа АД било дека објавувањето на веб-страницата на Инвентикс за проект за локација за искачување, во кој биле вклучени двете друштва, претставува акт на нелојална конкуренција. Главниот аргумент овде беше дека иако Инвентикс изградил само два од ѕидовите за качување, објавувањето на неговата веб-страница создава впечаток дека го завршил целиот проект.
КЗК одлучи дека немало повреда на позитивните законски прописи, првенствено затоа што Инвентикс точно открил дека развил и изградил само 528 m² од вкупната површина на ѕидовите за качување од 3.000 m². КЗК забележа дека, со оглед на специфичната природа на услугите на Инвентикс, информациите дадени на веб-страницата биле доволни за примарната публика, да сфатат дека Инвентикс е одговорен само за дел од проектот. Понатаму, КЗК ја потврди својата воспоставена позиција дека заведувачкото рекламирање може да се идентификува само ако следните елементи се кумулативно присутни: (i) страните да се конкуренти на релевантниот пазар; (ii) има реклама дистрибуирана во одреден период; (iii) рекламата содржи погрешни информации, претставени во која било форма, т.е. вклучува информации што се лажни или погрешно ја прикажуваат вистината; (iv) рекламата всушност ги доведува во заблуда или веројатно ќе ги доведе во заблуда лицата до кои е упатена, а со тоа ќе влијае на нивното економско однесување; и (v) целта на рекламата е да предизвикува или најверојатно ќе предизвика штета на конкурентот. Во овој случај, КЗК одлучи дека не станува збор вооптшо за рекламирање, па оттука и другите услови не се исполнети.